Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
II Ogólnopolska Konferencja Naukowo – Szkoleniowa
„Wspieram dziecko z dysleksją – perspektywa szkoły -
Niepołomice, 03.06.2019 r.
Niepołomicki Oddział Polskiego Towarzystwa Dysleksji już po raz drugi zorganizował Ogólnopolską Konferencję Naukowo – Szkoleniową. Temat konferencji: „Wspieram ucznia z dysleksją – perspektywa: szkoły – poradni – rodzica” jak się okazało jest tematem wciąż aktualnym. Zabytkowe sale Zamku Królewskiego w Niepołomicach gościły blisko 200 osób z całego kraju. Uczestnikami konferencji byli nauczyciele, psychologowie, pedagodzy, logopedzi, terapeuci prowadzący wczesne wspomaganie rozwoju dziecka i wczesną interwencję, rodzice, przedstawiciele instytucji obejmujących wsparciem osoby niepełnosprawne, władze samorządowe i oświatowe, lekarze i fizjoterapeuci.
Całemu wydarzeniu towarzyszyła pozytywna energia, jak zwykle, kiedy w jednym miejscu gromadzą się ludzie ciekawi świata, chcący się doskonalić, o otwartych umysłach.
Zaplanowano pięć wykładów oraz panel dyskusyjny z udziałem ekspertów, m.in. profesora Uniwersytetu HumanistycznoSpołecznego SWPS dr hab. Zofii Dołęgi. Celem konferencji była prezentacja różnych form wsparcia dziecka z dysleksją opartych na działaniu szkoły, poradni i rodzica. Patronat honorowy nad konferencją objął Burmistrz Miasta i Gminy Niepołomice Pan Roman Ptak. Naukowy patronat należał do Uniwersytetu HumanistycznoSpołecznego SWPS.
Główne myśli z wykładów i panelu przybliżamy niżej. Warto wiedzieć, co w trawie piszczy – być na bieżąco z aktualną wiedzą, zainspirować się do pogłębiania poruszanych tematów.
Postawić na kreatywność
Maria Foryś założycielka Niepołomickiego Oddziału PTD od kliku lat prowadzi badania nad twórczym potencjałem dzieci z zaburzeniami rozwojowymi, w wieku od 10 do 13 roku życia ze zdiagnozowaną dysleksją są pierwszymi w Polsce. Ich analiza dotyczy poznawczych i emocjonalno – motywacyjnych predyspozycji twórczych, oraz weryfikacji, czy w percepcji rodziców, ich dzieci są twórcze? Przedstawiła wyniki pracy z których część dotyczyła refleksji, iż rozwojowi zdolności twórczych sprzyjają demokratyczne postawy rodzicielskie. Jeśli rodzice zaspakajają potrzeby dziecka w atmosferze akceptacji i ciepła, zachęcają do poznawania świata, badania otoczenia, fantazjowania, swobodnej zabawy, uczestniczenia w kulturze, potrafią docenić wysiłki dziecka i jego wytwory. Blokady ze strony środowiska rodzinnego w rozwoju potencjału twórczego dzieci to m.in.:, konformistyczne postawy rodziców: przekaz „bądź taki, jak my/ jak wszyscy”, autorytarna dyscyplina, nadmierna opiekuńczość rodziców i organizowanie dnia, pozbawianie dziecka czasu na zabawy i odpoczynek, wysokie oczekiwania co do sukcesów szkolnych, przecenianie przez rodziców roli ocen szkolnych dziecka, zajętego przez nie miejsca w konkursie, zniechęcanie do stawiania pytań, badania otoczenia, eksperymentowania, brak stymulacji do twórczości, dostarczanie zabawek „kompletnych”.
Paula Torrance sformułował zalecenia dotyczące stymulowania twórczości, które odnoszą się także do działań rodzica, są to: z szacunkiem odnosić się do niezwykłych pytań, okazywać szacunek dla niezwykłych pomysłów oraz wskazywać, że wszystkie pomysły są wartościowe, związać ocenę z jej przyczynami i konsekwencjami (np. „To mi się podoba, bo ...”).
4xP czyli odkrycie zagadki
Danuta Gmosińska w niezwykle interesującym wykładzie pt: „4xP. Filary wsparcia rozwoju ucznia z dysleksją” opowiedziała jak przejść od podejścia akcentującego eliminowanie trudności, wyrównywanie braków, kompensowanie czy korygowanie na działanie nastawione na wspieranie rozwoju, towarzyszenie w pokonywaniu trudności, zachęcanie i tworzenie sprzyjających sytuacji? Ten cel ujęła w kontekście czterech filarów: podmiotowości, pragmatyzmu, potencjału i przekonań.
Z podmiotowością ściśle związana jest świadomość bycia w relacji osoba-
Pragmatyzm czyli postawa polegająca na realistycznej ocenie rzeczywistości i podejmowaniu jedynie takich działań, które gwarantują skuteczność.
Przekonania, które mogą wzmacniać bądź ograniczać rozwój dziecka. Szczególnie istotne jest uświadomienie sobie, jak destrukcyjny wpływ na rozwój ma mechanizm błędnego koła przekonań.
Czwarty z filarów, nie mniej ważny od poprzednich, związany jest z budowaniem strategii wspierania opartej na rozpoznawaniu i rozwijaniu potencjału dziecka.
Bez diagnozy nie ma wsparcia
Z pasją o diagnozie opowiadała Olga Pelc-
Matematyka to nie straszak dla dzieci z dysleksją
Joanna Wójcicka w wystąpieniu pt: „Dotknąć, doświadczyć, zrozumieć. Rozwijanie umiejętności matematycznych w szkole i w domu” mówiła o matematyce jako o sztuce myślenia. U dzieci szczególnie z dysleksją należy pobudzać i rozwijać myślenie matematyczne. Wspierać ich rozwój, stwarzać warunki do rozwijania ich indywidualnego potencjału, dawać wiele okazji do eksperymentowania, szukania rozwiązań, sposobów, otwartości na nowe pomysły. Nabywanie kolejnych matematycznych umiejętności jest w końcu niczym tworzenie papierowego łańcucha na choinkę; do jednych ogniw dołączane są kolejne. Centrum „dobrego” nauczania matematyki jest uczenie się przez działanie, doświadczanie i komunikację. Bardzo ważne jest, by umożliwić uczniom samodzielne odkrywanie wiedzy poprzez uczenie się w formie gier i zabaw z włączaniem w to doświadczanie technik myślenia twórczego. Kluczową ideą nauczania matematyki jest uczenie się przez działanie, doświadczanie i komunikowanie. Zastosowanie takich pomocy jak karty, kości, specjalne tablice i plansze pozwoli wielu uczniom na lepsze zrozumienie wybranych treści.
Od kultury nauczania do kultury uczenia się
Marzena Żylińska z Edukatorium, współtwórczyni ogólnopolskiego ruchu Budzących się Szkół zainspirowała wielu nauczycieli. Jak pomóc nauczycielom odejść od kultury nauczania i pouczania i przejść do kultury uczenia się? Jak tworzyć środowisko dydaktyczne, w którym mogą zachodzić procesy uczenia się? Tradycyjna metodyka kładła nacisk na nauczanie (rozkłady materiału, planowanie lekcji, pisanie scenariuszy, formułowanie celów lekcji) czyli na aktywności nauczyciela. Wierzono, że jeśli drobiazgowo zaplanuje się proces nauczania, to jego efektem będzie proces uczenia się. Z jakiegoś powodu temu ostatniemu nie poświęcano większej uwagi. Dziś, gdy wiemy już trochę o tym, jak uczy się mózg, warto spróbować przenieść środek ciężkości z procesu nauczania na proces uczenia się i głównym aktorem szkolnych aktywności uczynić uczniów. Jednak owo przejście wymaga zupełnie innych materiałów dydaktycznych. Tradycyjna metodyka im również poświęca wyjątkowo mało uwagi. Czy to nie dziwne, że na rolę pomocy dydaktycznych w procesie uczenia się uwagę zwróciła lekarka Maria Montessori? A to przecież w dużej mierze od nich zależy, jak pracują uczniowie. Jeśli sale lekcyjne są dobrze wyposażone, to dzieci mogą manipulować przedmiotami, a wszyscy uczniowie – młodsi i starsi – wchodzić w rolę badaczy i eksperymentatorów. Jeśli w pobliżu szkoły jest ogród, to rośliny można poznawać nie poprzez słowa z książek, ale używając własnych zmysłów. To ogromna różnica, czy świat poznajemy samodzielnie, czy z drugiej ręki jakby „przez szybę”. Równie ważne są materiały dydaktyczne w podręcznikach i zeszytach ćwiczeń. Teksty mogą być schematyczne, suche i mało interesujące, ale mogą też poruszać emocje, intrygować i budzić fascynacje. Takie powinny być również teksty w podręcznikach do fizyki, chemii, biologii czy historii. Bo świat jest naprawdę ciekawy, a odkrywanie jego tajemnic fascynujące.
Konferencja zakończyła się panelem dyskusyjnym z udziałem prelegentów oraz eksperta dr hab. Zofii Dołęgi – profesora SWPS. Do samego końca konferencji towarzyszyła wysoka motywacja i większość uczestników została. Widać było potrzebę uzyskania odpowiedzi dotyczących form wsparcia dziecka z dysleksją oraz roli jaką pełni w działaniach pomocowych szkoła. Zakończyliśmy konferencję z głową pełną pomysłów jak pomagać rozwijać się dziecku mającemu zaburzenia rozwojowe, jaka jest moja – rodzica i nauczyciela rola? Stowarzyszenie Polskie Towarzystwo Dysleksji zapowiedziało już kolejną konferencję oraz przedstawiło co aktualnie planuje oraz co udało się zrealizować.
Imponujący okazał się niespełna dwa lata działającego Oddziału PTD w Niepołomicach. Działania te realizowane są bezpłatnie i społecznie przez członków stowarzyszenia. Serdecznie zapraszamy! Maria Foryś
ORGANIZACJA KONFERENCJI NAUKOWYCH w Zamku Królewskim w Niepołomicach
I Ogólnopolska Konferencja Naukowo – Szkoleniowa pt.: Zdolności, dysleksja i podwójna
wyjątkowość u dzieci i młodzieży. Wyzwania dla diagnozy i terapii -
II Ogólnopolska Konferencja Naukowo – Szkoleniowa pt.: Wspieram dziecko z dysleksją –
perspektywa szkoły -
CYKL WYKŁADÓW „ZROZUMIEĆ DYSLEKSJĘ” – Maria Foryś
1. Dysleksja – istota i uwarunkowania
2. Symptomy ryzyka dysleksji w kolejnych etapach rozwoju dziecka
3. Rozpoznawanie dysleksji. Rola nauczyciela, rodzica i specjalisty
4. Specyfika terapii dysleksji. Kierunki i działania w triadzie: rodzic – nauczyciel – specjalista
5. Diagnoza szkolna dysleksji
SEMINARIA NAUKOWO -
Ryzyko dysleksji. Prawda i mity w kontekście problemów językowych dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym
– dr Magdalena Knapek
Metoda Strukturalna – dr Joanna Guzik – Iwińska
Diagnoza rozwoju społeczno – emocjonalnego dzieci w wieku 9-
Mutyzm – jak pomagać? Nieformalne techniki terapii dzieci z mutyzmem wybiórczym – -
Kultura oceny – w podróży do odkrycia uczniowskich potencjałów – Katarzyna Cieciura, Maria Foryś
WARSZTATOWNI A TECHNIK UCZENIA SIĘ
Techniki uczenia się i zapamiętywania – Ewa Bensz-
TOC Rozwijają krytyczne myślenie – Anna Omilianowska
Jak rozwijać krytyczne myślenie u uczniów oraz w życiu osobistym? -
STREFA RODZICA – konsultacje diagnostyczno – terapeutyczne dla dzieci i młodzieży, porady dla rodziców
WARSZTATY DLA RODZICÓW, NAUCZYCIELI I SPECJALISTÓW
Moje zdolne dziecko z dysleksją warsztat dla rodziców dzieci z dysleksją – Maria Foryś
Mój zdolny uczeń z dysleksją – Maria Foryś, Dorota Kulesza – Tałan
Metoda Dobrego Startu -
Trening szczęścia -
Nauka programowania i kodowania offline dla dzieci – Anna Omilianowska
Trening twórczości świątecznie -
Sensory Play. Kształtowanie wrażliwości sensorycznej u dzieci -
Jak budować poczucie własnej wartości u dziecka? – 3 cykle -
